CROCOTULA seu CROCOTA

CROCOTULA seu CROCOTA

inter muliebres vestes numerata, Plauti Epidicô, Act. 2. sc. 2. v. 47. et proin non nisi molliorum ac effeminatorum gestamen fuit. Unde Cicer. de Arusp. responsis, c, 21. Clodius, inquit, a crocota, a mitra, a muliebribus soleis purpureisque fasciolis factus est repente popularis. Gallis matris Deûm effeminatissimsi idem genus vestis tribuit Apuleius, l. 11. Met. Idem alibi, Simiam, inquit, pileo textili, crocotisque Phrygus catamiti pastoris specie. Merito proin apud Aristophanem ridet Hercules, Bacchum Crocotae leoninam superinduisse; Ridet inquam,

Ο῾ρῶν λεοντῆν ἐπὶ κροκωτῶ κειμένην.

Ubi Scholiastes, Crocotam Bacchicum gestamen et muliebre indumentum interpretatur. Ita Lucianus Baccho. Silenum inducit vehentem asinô Κροκωτῷ, in Crocota. Inde ea saltatorum ac Pantomimorum propria, ut viri docti monuerunt. Ita Duris Saminus apud Athenaeum, l. 4. inducit Polysperchontem saltantem ενδυόμενον αὐτὸν κροκωτὸν; Sic Lucianus de Historia, Herculem apud Omphalem κροκωτῷ καὶ πορφυρίδι pensa trahentem introducit. Atheniensibus etiam Bacchanalia agitantibus Crocotae adscribuntur, a Philostrato, l. 4. c. 7. Imo omnium Bacchantium, Gallantium et huiusmodi ceterorum μητραγυρτούντων, communis vestis: ut qui in purpureis et sericis vestibus incedebant saltabantque. Ex serico enim Crocota Fuit. Vetus hinc Scholiastes ad versum cit. ἀπὸ πήνης ἔνδυμα, sericum indumentum, κροκωτὸν interpretatur. Et Poeta,

----- tenui succincta crocotâ.

Salmas. ad Tertullian. de Pallio, c. 4. Quoniam vero Crocotam appellatam Graeci tradiderunt, quod croceô colore esset infecta; hinc Infectores Crocotarii apud Plautum, Aulul. Actu. 3. sc. 5. v. 47. Indidem Turnebus illud Virgilii, l. 9. Aen. v. 641. de Teucris,

Vobis picta crocô et splendenti murice vestis,

de Crocota interpretatur, quam effeminatorum et semivirorum propriam fuisse, diximus. Eandem quoque intellexisse videtur Ovidius, de Arte Am. l. 3. v. 179.

Ille crocum simulat, croceô velatur amictu,

Rosicda luciferos cum Dea iungit equos etc.

Vide Octav. Ferrarium de Re Vestiaria, l. 3. c. 20. et supra in Cotta.